„გიორგი კეკელიძეს ერთი კარგი თვისება აქვს – და ეს ჯერ კიდევ ბესტსელერად ქცეულ „გურულ დღიურებშიც“ გამოჩნდა – შეუძლია, გურული ამბავი ისე მოყვეს, რომ კახურიც გამოვიდეს, ქართლურიც, აჭარულიც, მეგრულიც და ასე უსასრულოდ, თუნდაც გაფიქრებინოს, ახლა კატმანდუს რომელიმე მივიწყებულ კუთხეში, რომელიმე ბავშვიც შეიძლება ამას გრძნობდესო. ყოველთვის ზუსტად პოულობს იმ განცდებს, ბავშვობის დროინდელ იმ მოგონებებს, რომლებიც ამქვეყნად ყველასთვის საერთოა, მიუხედავად იმისა, თუ რა ფონზე ხდება, შეგრძნებებს, რომლებიც ყველას გამოუვლია და ესეც რად ღირს, რომ „დაუთმე და პატარაა და…