"ეს არ იყო თითქოს კინოს მასალა. სხვას რომ გადაეღო, შეიძლება არაფერი არ გამოსვლოდა... იმიტომ, რომ აქ მძაფრი სიუჟეტი არ არის, არც სიყვარულია, არც სიმღერა, პურის ჭამა, არც დეტექტივია, არის მარტო ცარიელი დიალოგი, ლაპარაკი, რომელმაც დღემდე არ დაკარგა მნიშვნელობა", – წერდა რეზო ჭეიშვილი "ცისფერ მთებზე". ეს ნაწარმოები საბჭოთა ეპოქის ალეგორიაა – ჩაკეტილი სივრცე, აბსურდის თეატრი, რომლის სცენაზეც მკითხველის თვალწინ ნათლად თამაშდება იმ სისტემის უაზრობა, რომელიც დასანგრევადაა განწირული.